Εργοθεραπεία

Ο όρος εργοθεραπεία προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων έργο + θεραπεία και ορίζεται ως η θεραπεία μιας διαταραχής μέσω σωματικού έργου.

Άλλοι ορισμοί της εργοθεραπείας είναι «η θεραπεία ατόμων που αντιμετωπίζουν σωματικά, συναισθηματικά ή κοινωνικά προβλήματα μέσα από τη σκόπιμη δραστηριότητα, ώστε να καταστούν ικανά να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους», «η θεραπεία και αποκατάσταση ατόμων με σωματικές ή συναισθηματικές διαταραχές μέσω της παραγωγικής ή δημιουργικής δραστηριότητας» και «η θεραπεία που βασίζεται στην εμπλοκή σε σκόπιμες δραστηριότητες καθημερινής ζωής, ώστε να προωθείται η συμμετοχή σε αυτές τις δραστηριότητες, παρά τις ενδεχόμενες βλάβες και περιορισμούς σε σωματικές ή ψυχικές λειτουργίες».

Η εργοθεραπεία συγκαταλέγεται στα επαγγέλματα υγείας που δραστηριοποιούνται στον τομέα της αποκατάστασης, βοηθώντας άτομα κάθε ηλικίας που αντιμετωπίζουν αναπτυξιακά, κοινωνικά ή συναισθηματικά ελλείμματα να ανακτήσουν ξανά ή να αποκτήσουν τις απαραίτητες δεξιότητες, που θα τους προσφέρουν υγεία, ευεξία και λειτουργική ανεξαρτησία. Στην ουσία, είναι «η θεραπευτική χρήση δραστηριοτήτων αυτοφροντίδας, παραγωγικότητας και ψυχαγωγίας, που αποσκοπούν στην ενίσχυση της λειτουργικότητας, την προώθηση της ανάπτυξης και την πρόληψη της αναπηρίας».

Μέσω της εργοθεραπείας, οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να διατηρήσουν, να ανακτήσουν ή και να αναπτύξουν τις απαιτούμενες δεξιότητες, για τη συμμετοχή τους σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από δραστηριότητες που προωθούν την ικανότητα αυτή της συμμετοχής στην καθημερινή ζωή ή μέσω της τροποποίησης του φυσικού περιβάλλοντος, με τρόπο που να υποστηρίζεται και να διευκολύνεται η επιδιωκόμενη συμμετοχή. Στις δραστηριότητες συγκαταλέγονται, μεταξύ άλλων, το παιχνίδι, η ζωγραφική, η ζαχαροπλαστική, η κεραμική, η υφαντική και το κέντημα. Αντίστοιχα, η τροποποίηση του περιβάλλοντος γίνεται κατόπιν κατ’ οίκον επίσκεψης.

Ενίσχυση λεπτών κινητικών δεξιοτήτων

Με την εργοθεραπεία επιδιώκεται η ενίσχυση των λεπτών κινητικών δεξιοτήτων (ή της επιδεξιότητας) του ατόμου, δηλαδή του συντονισμού των μικρών μυϊκών κινήσεων (όταν ο όρος χρησιμοποιείται υπό τη θεωρία των ανθρώπινων ικανοτήτων, καλείται χειρωνακτική επιδεξιότητα). Τέτοιες είναι, για παράδειγμα, η κίνηση των δακτύλων, συνήθως σε συντονισμό με τα μάτια.

Ταύτιση σχημάτων και χρωμάτων

Σε αυτή τη δραστηριότητα, ενισχύουμε την γνωστική και αντιληπτική ικανότητα του ατόμου, ώστε να ονοματίσει και να ξεχωρίσει τα σχήματα και τα χρώματα και να μπορέσει να τα τοποθετήσει στη σωστή θέση. Μέσω αυτής, βελτιώνεται επίσης η παρατηρητικότητα, καθώς απαιτείται από το άτομο να ψάξει και να βρει τα σωστά χρωματισμένα σχήματα για να τα τοποθετήσει, καθώς και η συγκέντρωση του ατόμου στη δραστηριότητα, η προσοχή του, καθώς και η αντοχή του.